Klanten beoordelen ons met een 4,8/5 
Met uitzicht op de wasmachine en een vol wasrek, schrijf ik hier mijn eerste blog. Niemand zal deze omgeving inmiddels verbazen nu we allemaal druk bezig zijn met thuiswerken. Hoe doe ik dat? Een kijkje in het leven van een ondernemer met een eigen evenementenbureau in coronatijd, 3 kids en een man.
Begin maart begon het, toen we dachten dat het corona virus alleen nog in China voorkwam. Kijkend met mijn zoon naar het Jeugdjournaal besefte ik toen nog niet dat dit virus mijn hele leven op zijn kop zou zetten. Waar normaal de aanvragen al flink binnenkomen begin maart, bleef het wat rustiger. De aanvragen die wél binnenkwamen bleven langer dan normaal hangen tussen wal en schip. Na feestmaand december en januari, zijn februari en maart altijd heerlijke maanden om even klusjes te doen, de schijf weer eens op te schonen en een extra poetsbeurtje te doen. Het hele team was er klaar voor maar toen gebeurde het, Corona trof ook ons, en hoe!
Aanvragen en opdrachten in maart, april, mei en juni gingen niet door of werden verschoven. Ook ons feestje thuis besloten we lastminute te cancelen door corona; wij zaten met vele flessen wijn en ontelbare kiphapjes in huis, dus hamsteren was niet meer nodig. Mijn man en ik moeten thuis werken en de kids doen tegelijk: hoe dan? Om nog enigszins beweging te krijgen besloten we de dag in te delen in 4 blokken, zodat we steeds om de beurt een blok konden werken. Ineens werd ik schooljuf voor de oudste, knutseljuf voor de middelste en probeerde ik ondertussen nog achter mijn dochter van 14 maanden aan te rennen die óf de paastak uit de vaas trok of het huiswerk van mijn zoon aan flarden scheurde, dus dat was feest! Had ik ook al gezegd dat ik ook huishoudster was geworden? 7x stofzuigen per week was er niets bij en de vaatwasser werd door de kids alleen gebruikt als stootkussen voor auto’s en kinderwagens dus je snapt het al, een gezellige chaos. En dan was er ook nog Debby de ondernemer..
Dan had ik nog 3 anderen om voor te zorgen, mijn meiden op kantoor. Want inmiddels voelt dat ook bijna als familie. Waar de één ook thuis zat met haar gezin in ongeveer dezelfde situatie als ik, had ik er nog 2 die ook de dag door moesten komen met werk. Werk? Er was bijna geen werk! Creativiteit all over the place, bedachten we allemaal ideeën en plannen hoe we toch nog omzet konden genereren in deze corona tijd of hoe we de website konden aanpassen. Net als ik dacht de tijd te vinden om enigszins zelf aan het werk te gaan, hadden de meiden alweer wat nakijkwerk voor me klaarliggen of gooide dochterlief haar glas limonade om.
Na een frisse afstandswandeling met mijn vriendin kwam ik echter tot inzicht. Ik liet me veel te veel leiden door alles wat er om me heen gebeurde en kwam tot de conclusie dat het niet realistisch is om 150 ballen hoog te houden; ook al had ik dat tot op heden altijd gedaan.
Loslaten is niet mijn grootste hobby; ga maar als werkgever (en ondernemer) tegen je medewerkers zeggen dat ze minder hoeven te werken, hun dagen flexibeler mogen indelen en rustiger aan kunnen doen, terwijl de salarissen gewoon door worden betaald. Dat voelt gek! En toch heb ik het gedaan. En jeetje dat geeft rust. Wij hadden namelijk al een topmeeting gehad in januari om precies te bepalen waar we heen willen met het bedrijf. We hebben nu alle tijd om ons helemaal klaar te maken voor de periode NA corona. Stiekem geniet ik nu van lekkere wandelingetjes met de kids, limonade dat omvalt ruim ik met een lach op mijn gezicht gewoon weer op. Juf wordt zeker niet mijn nieuwe job, maar heerlijk om je kids te zien groeien en een leukere moeder te kunnen zijn. Dacht ik even dat het voelde als falen? Nee joh, we komen hier juist sterker uit! Wij hebben een plan, een heel goed plan en zijn er straks weer helemaal klaar voor!!
– Debby
